Pacjent z łuszczycą w gabinecie POZ - co należy wiedzieć?

Łuszczyca to choroba skóry, która dotyka 1-3% populacji ogólnej [1]. U podłoża tego schorzenia leży nadmierna proliferacja w obrębie naskórka. Etiopatogeneza jest złożona, a główną rolę odgrywają czynniki genetyczne oraz procesy immunologiczne i autoimmunizacyjne. Rozpoznanie stawia się zazwyczaj na podstawie obrazu klinicznego - morfologii i lokalizacji zmian skórnych. Zmianę pierwotną stanowią dobrze odgraniczone, czerwonobrązowe grudki, które w miarę rozwoju powiększają się odśrodkowo i pokrywają srebrzystymi łuskami - blaszkami łuszczycowymi. Lokalizacja typowa dla łuszczycy zwykłej to okolice łokci, kolan i owłosionej skóry głowy. Zajęte procesem chorobowym mogą być także paznokcie oraz stawy. Zmiany często są rozmieszczone w sposób symetryczny. [2]

Charakterystyczny dla łuszczycy jest przewlekły i nawrotowy przebieg. Choć 70-80% pacjentów choruje na łagodną postać tej choroby to często obniża ona jakość życia chorych, wpływając zarówno na ich sprawność fizyczną, jak i zdrowie psychiczne oraz aktywność społeczną [1].